De hele wereld leeft mee met de slachtoffers en hun naasten in Turkije en Syrië. Ook in Genk, dat een grote Turkse gemeenschap heeft, werden heel wat families getroffen. “De solidariteit is groot en we blijven sterk”, getuigen ze.
Drie weken na de natuurramp is het verdriet in Genk groot. “We staan ermee op en gaan ermee slapen”, vertelt Ünal Kurtal, van de Fatih-moskee in Winterslag. De impact is dan ook groot. “Het getroffen gebied is drie keer zo groot als België. Heel wat Genkenaren hebben familie, vrienden of kennissen verloren of wachten nog op nieuws. Ook wie niet rechtstreeks is geraakt, voelt zich betrokken: als er slachtoffers werden gered, klonk er gejuich en applaus. Dat gevoel van samenhorigheid is er nog steeds.”
Spaarcenten
Vanaf dag één werd er massaal geholpen. Ünal: “Dat begon met het inzamelen van kleding, bergen hoog soms en de moskeeën organiseerden meteen een grote geldinzameling. Wat we daar zagen, was fantastisch: kinderen kwamen met hun spaargeld, mensen schonken een maandloon weg, uitbaters van winkels en restaurants gaven hun opbrengst weg, … Nu nog zijn er benefietacties zoals eetdagen en komt er spontaan hulp binnen; alle Genkenaren leven enorm mee!”
Dakloos
De Genkse Turkse verenigingen werken samen om de hulpacties in goede banen te leiden. “We verzamelden tenten, warme dekens, generatoren en verwarmingstoestellen en op dit moment zijn we bezig om instapklare woonunits ter plaatse te krijgen," vertelt Ünal. “Onderdak is prioriteit want de dakloze mensen verblijven momenteel - al dan niet in tenten- bij het puin, bij familie, in hotels of studentenhuizen…”
Blote voeten
Nihal Acar komt uit Kahramanmaras, één van de zwaarst getroffen steden. Haar oom belde haar wakker vlak na de ramp: “Ik hoorde geroep en gehuil. Totale paniek. Mijn oom omschreef het als de hel op aarde.” De meeste van haar familieleden zijn aan het ergste ontsnapt en verblijven in grootsteden zoals Ankara en Izmir. “Maar ze hebben niets meer”, zegt Nihal. “Ze zijn op blote voeten naar buiten gerend in de sneeuw! Alles draait nu om overleven en steun bieden aan elkaar.” Vorige zomer was Nihal nog in het getroffen gebied. “Onwerkelijk dat er niets meer overblijft. Maar de Turken zijn hoopvol en sterk. Na de aardbeving in 1999 was er een enorme veerkracht. Ook dit komen we te boven, daar ben ik van overtuigd.”
Foto: Nihal Acar (links) en Ünal Kurtal
