Waarover gaat ‘Compagnons de route’?
“De tentoonstelling is een dialoog tussen mijn werk en dat van mijn metgezellen, kunstenaars van vroeger en vandaag die ik onderweg tegenkom. Zij inspireren mij en ik neem ze mee op mijn pad.”
Aaron-Victor: "Reizen is alleen maar leuk als je ook een plek hebt om thuis te komen"
Een van die kunstenaars waarmee je op pad gaat, is je eigen overgrootvader, Camille Raveel (1908-1950). Wat weet je nog over hem?
“Heel veel weet ik niet over hem, maar ik groeide op tussen zijn schilderijen (Raveel maakte na de Tweede Wereldoorlog ettelijke schilderijen in het Kempenlandschap, red) en ik fantaseerde er dan zelf de verhalen bij.
Ook de verhalen over de eerste landschapsschilders die in de 19de eeuw van heinde en ver naar Genk kwamen inspireren me. Zij waren echte pioniers, de voorhoede van een lange stroom van honderden schilders die Genk, dat toen soms omschreven werd als prairie, zouden komen ontdekken. Maar ook hedendaagse kunstenaars die mijn pad kruisten tijdens mijn opleiding en mijn artistieke route passeren de revue.”
Je bent geboren in Genk, je woont er nu nog en je hebt er je atelier. Wat houdt je hier?
“Mijn kunst kent geen barrières of grenzen. Ik ben vaak onderweg, al is het in mijn fantasie. Ik laat me graag inspireren door avonturiers, goudzoekers en ontdekkingsreizigers. Ik ben als een kind dat leeft in boeken en films. Maar reizen is alleen maar leuk als je ook een plek hebt om thuis te komen, als je vrienden en familie kan vertellen over alles wat je hebt meegemaakt. Genk is voor mij die thuis, een plek waar verhalen van zoveel mensen van heinde en ver samenkomen.”
Aaron-Victor: "Mijn atelier houdt het midden tussen de werkplaats van een garagist en die van een kunstenaar"
Je zegt dat jouw kunst geen grenzen kent. Wat mogen we ons daarbij voorstellen?
“Ik schilder, maak installaties en doe performances. Mijn werk zit vol symboliek en nostalgie, naar vroeger of naar mijn eigen fantasiewereld. Ik hou ervan om verschillende elementen uit verschillende werelden samen te voegen en te assembleren tot kunstwerken die de toeschouwer meevoeren in mijn verhaal, mijn reis. Mijn atelier houdt dan ook het midden tussen de werkplaats van een garagist en die van een kunstenaar.”
Dat maakt ons heel benieuwd naar wat je ons laat zien in ‘Compagnons de route’.
“Naast het werk van mijn ‘compagnons’ toon ik er mijn eigen werken, installaties en archief. Ik zal er vaak zelf aanwezig zijn en vertellen, en zelfs voorlezen aan kinderen. Ik neem als kunstenaar graag de rol op van verteller, zodat ook ik weer anderen kan inspireren. De tentoonstelling beperkt zich niet alleen tot het museum. Ik neem de bezoekers af en toe mee naar mijn atelier en ook buiten zal je mijn werk kunnen ontdekken.”
De installaties die we zien opduiken in de bosjes langs de Europalaan en de Henri Decleenestraat …
“Inderdaad, die zijn van mij!”
COMPAGNONS DE ROUTE
- nog tot 18 juni
- Emile Van Dorenmuseum. Huis van landschap en kunst
- Henri Decleenestraat 21
Voor meer info over de openingstijden, het randprogramma, een meet & greet met de artiest,...
