Stadsgedicht 'GesGenk'
André Sollie, inmiddels een gevestigde waarde als schrijver, dichter en illustrator (onder andere voor Toon Tellegen en Bart Moeyaert), heeft het over Genk. De stad vroeg hem in het verleden naar aanleiding van de Gedichtendag een nieuw stadsgedicht te maken.
“Ik was kinderlijk blij met die vraag”, zegt Sollie in gesprek met Het Belang van Limburg (2009) "Ik hou van de mensen die er rondlopen: ze zijn joviaal - al is dat misschien iets typisch Limburgs - en de drempel om een praatje te slaan is er erg laag." Het Genkse gedicht in primeur.
Het gedicht start met 'Dit is het eindstation van elke trein.' Dus natuurlijk moest dit gedicht aan het station te komen hangen.
Dit is het eindstation van elke trein.
Je bent waar je blijft.
Waar je wil zijn.
Het oude land glimt als nieuw in de regen.
Ligt zwanger van taal en van alles wat kon
op een bed van koolzwarte wegen
te wachten in de zon.
De wind die van ver over de zee kwam
en zingend en helemaal tot hier
waaide gesloten deuren
op een brede kier.
Wijdopen ramen
roepen rinkelende
-belleman, alleman-
duizend zichtbare namen.
En kijk.
Mannen lopen lichter.
Vrouwen lachen hoog de dagen rond.
En ieder kind
draagt nu hardop dezelfde kleur.
Bont.
- André Sollie
