Mocht de Schuttersgilde Sint-Dominicus Termien een persoon zijn, dan was ze met haar 66 jaar ondertussen met pensioen. Opgericht in 1954 onder de vleugels van de Dominicanen van Termiën blijkt de vereniging nog springlevend. ‘Op dit moment hebben we 35 leden, van wie heel wat schutters’, licht voorzitter Jef Hermans toe. Zelf is hij meer dan vijftig jaar aangesloten bij de vereniging. Sinds de jaren 1960 vind je de schietbomen van de gilde aan de Melbergstraat. ‘Maar de huidige bomen met kogelvangers dateren van 1996.’
Jullie hebben leden die geen schutter zijn?
Jef: Wie wil schieten, moet daarvoor een licentie hebben. Zonder examen krijg je geen goedkeuring om te schieten. Dat schrikt sommige mensen af. Onze wapens zijn allemaal geregistreerd en worden enkel gebruikt door vergunninghouders.
Welke schietdisciplines beoefenen jullie zoal?
Jef: Wij zijn klepschieters en gebruiken een .22. Daarbij wordt op een doel geschoten op een 20 meter hoge schietboom. Die klep is 8 tot 30 mm groot. Raak schiet je wanneer de klep achterover valt. Daarnaast is er het koningschieten. Op Pinkstermaandag schieten we op klep, in september op de zogenaamde vallende vogel. Bij die laatste discipline wordt koning wie het laatst overgebleven stuk van een houten vogel afschiet.
Hoe zijn schuttersgilden ontstaan?
Jef: Vroeger deden ze dienst als beschermheren van de kerk en verdedigden het dorp of gehucht. Vandaag is hun functie louter toeristisch, sociaal en cultureel. Zo krijgen wij heel wat andere schuttersverenigingen op bezoek die geïnteresseerd zijn in onze geschiedenis. Het beeldje van Sint-Dominicus (Guzmán, nvdr) in ons lokaal herinnert daaraan. Destijds vroeg ik onze proost zo’n beeldje te zoeken. Uiteindelijk vond hij er een in Brussel, waarop Sint-Dominicus staat afgebeeld met een lelie en een hond die vlammen spuwt aan zijn voeten.
Naar welke wedstrijden tegen andere gilden kijk je het meest uit?
Jef: Eigenlijk naar alle vrienden- en verbondswedstrijden. En het nationale koningschieten en de jaarlijkse Genkse Beker van de Sportraad. Die laatste wedstrijd is een treffen tussen de vijf Genkse gilden. Leuk is de tegenstelling tussen de strijd die heerst onder de schietboom en de gemoedelijkheid aan de toog.
Wat is de grootste kracht van jullie vereniging?
Jef: De samenhorigheid en vriendschap. Het is schitterend om te zien hoe ik als voorzitter niemand achterna hoef te lopen wanneer er wat moet gebeuren. In de zomer wilden we de hagen voor ons clublokaal scheren. Meteen meldden zich verschillende leden om te helpen. In een mum van tijd lag alles er fris geknipt bij. Het doet plezier om op de inzet van zo veel vrijwilligers te mogen rekenen. Het is echt knap hoe sommige mensen zich inspannen. Zeker tijdens wedstrijden is niets te veel gevraagd, zelfs niet voor de kinderen van onze leden.
