In deze reeks laten we telkens twee belangwekkende monumenten in onze stad voorstellen door stadsgenoten die daar meer over weten. Als een van de bezielers achter de oprichting ervan leert Roger Bijnens ons alles wat we moeten weten over de Rollezenger. Rita Saro neemt ons mee naar het Mijnmonument van Zwartberg.
De Rollezenger
Foto beeldbank
LOCATIE: Fruitmarkt (na enkele omzwervingen)
OPGERICHT: 1988
VERTELLER: Roger Bijnens
Het verhaal
In het najaar van 1982 besloot het gemeentelijk feestcomité een folkloristische zanggroep met de naam ‘De Rollezengers’ op te richten die vanaf het voorjaar van 1983 enkel liederen bracht in het Genkse dialect. Hun naamsbekendheid nam vlug toe en voerde hen voorbij de grenzen van onze stad om te gaan zingen in de omliggende gemeenten en aan de Maaskant. Bij hun vijfjarig bestaan schonken ze het bronzen beeld ‘De Rollezenger’ aan de stad, die het een ereplaats gaf op de Grote Markt. “Voor het ontwerp van een beeld op ware grootte uit klei zorgde Jos Bobbaers”, weet Roger. “En Tony Smolders maakte er een bronzen beeld van door gebruik te maken van de inmiddels verloren wastechniek. Tony tekende ook voor de eindafwerking.”
Verdwenen beroep
“Wat mogelijk niet iedereen weet, is dat een ‘rollezenger’ of rolzanger een straat- of marktzanger was”, verrast Roger die zelf heel wat teksten voor de groep schreef. Zo’n rolzanger bracht in vroeger tijden omstaanders op de marktplaats of waar hij ook opdook mensen in vervoering met zijn muziek en zang. “Jarenlang maakten rolzangers de markt in onze stad aantrekkelijker. Het beeld is een hommage aan een bijzondere figuur uit de Genkse geschiedenis. Zingend lichtte hij de toehoorders in over wat hem interessant leek”, vertelt Roger. Tot enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog trokken rolzangers door onze stad. “Hij zong zijn liederen vanop een papieren rol waarop ook tekeningen stonden, die hij te koop aanbood. Voor 25 cent kreeg je een heleboel verhalen en liedjes.”
Entertainment is van alle tijden
“Als publiekstrekker speelde een rolzanger graag in op de lokale actualiteit”, vervolgt Roger. “Hij schuwde daarbij sensatie niet. Integendeel: rolzangers hadden een voorkeur voor griezelige, wat aangedikte verhalen, zoals moorden of een vertelling over een zwangere non.” Op zijn eigen manier toont het beeld ons dat verhalen altijd al belangrijk waren. “Zelfs in het boerendorp dat Genk 100 jaar geleden was, waar mensen hard moesten werken om te overleven, was volksvermaak hard nodig.”
