Louis en Irène: “Met onze turngroep doen we ook aan valpreventie”
Met meer dan 32 ingeschreven enthousiastelingen gaat het de turngroep van Ter Hooie voor de wind. Gemiddeld komen wekelijks zo’n 25 van hen samen om onderhoudende gymnastiek te doen. Als de coronamaatregelen het toelaten. Louis Vandersmissen leidt al zeven jaar alleen de turnlessen, na zes jaar zijn gepassioneerde voorganger te hebben geflankeerd. Praktische ondersteuning om de groep zo hecht mogelijk te maken krijgt hij onder anderen van zijn echtgenote Irène Daniëls.
Hoe ziet een oefensessie met de turngroep eruit?
Louis: Wij werken nooit met toestellen, wel met enkele hulpmiddelen. Het eerste half uur bied ik louter gymnastiek aan, waarna een kwartier pauze volgt. Dat vinden onze deelnemers bijzonder aangenaam en belangrijk. Na de pauze werken we elke week met een ander hulpmiddel. Zo gebruiken we soms flesjes tijdens de oefeningen, ligmatjes of Zweedse banken. Met mijn turnoefeningen wil ik zo veel mogelijk verschillende spiergroepen aanspreken. Zo werken we op de schouders, de armen en polsen, de knieën en voeten, de rug en de buik en de flanken.
Waarom vinden jullie het leuk om de turngroep te leiden?
Louis: Zelf heb ik altijd veel aan sport gedaan, zoals tennissen, badmintonnen, voetballen en nog veel meer. Maar nooit op een hoog niveau. Door te sporten houd je je lichaam langer gezond en slaag je er beter in je evenwicht te bewaren. Zo bekeken doen we ook een beetje aan valpreventie.
Irène: Zelf wilde ik vroeger turnjuffrouw worden en heb nog yogalessen gegeven en tai chi gevolgd. Tijdens de moeilijkste dagen van de lockdown zijn we trouwens samen elke dag gaan fietsen. Voldoende beweging is voor mij altijd belangrijk geweest.
Krijgen jullie veel waardering van de mensen die mee komen turnen?
Louis: Je moest eens zien met hoeveel goesting en enthousiasme ze elke keer weer opdagen. We hebben ongeveer vijftien 80-plussers in onze groep, maar ook die laten zich niet onbetuigd. Die gedrevenheid stimuleert mij ook om verder te doen en van elke bijeenkomst weer iets boeiends te maken. Ook een regelmatig applausje ontbreekt niet (lacht).
Irène: Onze hoofdbekommernis is het sociaal contact tussen mensen te verbeteren. Daar doen we, samen met de derde vrijwilliger in de turngroep, Germaine, veel inspanningen voor. Daarom wordt ons pauzemoment in het midden gepland. Dan is iedereen erbij en hoeft niemand naar zijn uurwerk te kijken om vlug naar een volgende afspraak te gaan.
Louis: Ooit gooiden we het concept om en sportten drie kwartier met aansluitend een iets langer koffiemoment. Maar dat werd niet zo gesmaakt.
Merken jullie dat voldoende bewegen almaar belangrijker wordt?
Louis: Vooral de jongere deelnemers hechten daar veel belang aan. Maar ik zie het besef in de samenleving groeien dat blijven bewegen nodig is. Aan het einde van de les roep ik iedereen op om ook thuis zo’n twee tot drie keer tien minuten te bewegen. Maar je ziet heel goed dat het niet voor iedereen evident is om de oefeningen alleen te doen. In groep is zoiets natuurlijk veel leuker. Met een flauw mopje hier en daar krijg ik de sfeer er telkens weer in.
Irène: Van zo’n leuke bijeenkomst maak je graag deel uit. We zijn door de jaren heen uitgegroeid tot een hechte vriendengroep.
Waar haal je de inspiratie vandaan om te blijven verrassen?
Louis: Elke ochtend is er op de Nederlandse tv een programma met tal van leuke tips en bewegingsoefeningen. Daar steek ik geregeld wat van op, dat ik later uitprobeer met de turngroep.
Waarom is vrijwilligerswerk zo belangrijk voor de samenleving?
Irène: Waar geld is, zijn geldzorgen. En die doden dikwijls de spontaniteit. Bovendien kan je als vrijwilliger iets doen vanuit je gevoel voor je medemens. Dat geeft je een enorme genoegdoening.
Louis: Zonder vrijwilligers valt heel wat in duigen. Kijk naar onze turngroep: wanneer wij ermee ophouden en er geen nieuwe vrijwilligers opstaan, komt er een betaalde kracht in de plaats. Die geeft de les en moet aansluitend meteen vertrekken naar een volgende afspraak. Dan komt er van een ongedwongen en vriendschappelijke sfeer niet veel meer in huis. En net daarvoor komen veel deelnemers.
Veel vrijwilligerswerk wordt vandaag gedaan door senioren. Is de opvolging voor jullie generatie verzekerd?
Louis: Dat ligt niet gemakkelijk. Vandaag mogen mensen almaar later met pensioen. Velen van hen vinden op hun 65ste om begrijpelijke redenen dat de tijd gekomen is om te genieten. Vrijwilligerswerk dreigt het kind van de rekening te worden. Wij blijven alvast zo lang als het kan op post!
