Kunstenaars Gert Robijns en Hugo Duchateau pakken de kunstenaarsvilla van Emile Van Doren in! En dat kan je letterlijk nemen.
Gert Robijns verpakt het museum met een monumentale spiegelconstructie die de seizoenen weerspiegelt. Hugo Duchateau brengt de seizoenen met zijn schilderijen naar binnen.
Samen reflecteren ze over de relatie tussen landschap en kunst.
Het is nog steeds een goed bewaard geheim: de geschiedenis van de landschapsschilders die Genk in groten getale opzochten, voor de steenkoolindustrie het Kempische landschap er voorgoed veranderde. Het Emile Van Dorenmuseum houdt deze geschiedenis in herinnering, maar kijkt niet enkel terug naar het verleden als station d'artistes. Ook hedendaagse kunstenaars krijgen regelmatig opdrachten waarin het landschap van Genk vandaag - een intrigerende mix van stedelijkheid en natuur - de centrale drager is. In 2020 nodigt het museum kunstenaars Gert Robijns en Hugo Duchateau uit en ontpopt het zich verder tot hét museum van het landschap. Met het project RESET EMILE VAN DOREN verbinden beide kunstenaars verleden en heden, binnen en buiten met elkaar, vier seizoenen lang.
Het was bij hun inlijster dat Duchateaus oog viel op een werk van Robijns. Ondanks het generatieverschil voelde hij onmiddellijk een nauwe verwantschap. Op dat ogenblik konden ze niet vermoeden dat ze niet veel later samen een ambitieus plan zouden ontwikkelen om het Emile Van Dorenmuseum binnenstebuiten te draaien.
Ze opteren voor een samenspel binnen de muren van villa Le Coin Perdu, de voormalige kunstenaarswoning van Emile Van Doren die vandaag het museum huisvest, en buiten de muren, in het landschap zelf. Elk seizoen past de tentoonstelling zich aan het jaargetijde aan en krijgen andere kunstenaars, in samenwerking met cultuurpartners uit Genk en daarbuiten, de kans te reflecteren over de relatie tussen landschap en kunst.
Gert Robijns maakt een monumentale, vier meter hoge spiegelconstructie rond de villa. De plek verandert van uitzicht en betekenis doordat de spiegels het museum en het omringende landschap één laten worden. Binnen de museummuren toont Hugo Duchateau een reeks recente landschapsschilderijen, waarin abstractie en figuratie het wezen van het schilderkunstige landschap onderzoeken. Ook hier zullen de seizoenen lees- en voelbaar zijn, in dialoog met de historische collectie van negentiende-eeuwse meesters. De wisseling van de seizoenen is bovendien de motor om een jaar lang te denken op welke wijze het Limburgs landschap ook verder in de toekomst de gastheer is om kunstenaars te ontvangen en te inspireren.
Gert Robijns verpakt het museum met een monumentale spiegelconstructie die de seizoenen weerspiegelt. Hugo Duchateau brengt de seizoenen met zijn schilderijen naar binnen.
Samen reflecteren ze over de relatie tussen landschap en kunst.
Het is nog steeds een goed bewaard geheim: de geschiedenis van de landschapsschilders die Genk in groten getale opzochten, voor de steenkoolindustrie het Kempische landschap er voorgoed veranderde. Het Emile Van Dorenmuseum houdt deze geschiedenis in herinnering, maar kijkt niet enkel terug naar het verleden als station d'artistes. Ook hedendaagse kunstenaars krijgen regelmatig opdrachten waarin het landschap van Genk vandaag - een intrigerende mix van stedelijkheid en natuur - de centrale drager is. In 2020 nodigt het museum kunstenaars Gert Robijns en Hugo Duchateau uit en ontpopt het zich verder tot hét museum van het landschap. Met het project RESET EMILE VAN DOREN verbinden beide kunstenaars verleden en heden, binnen en buiten met elkaar, vier seizoenen lang.
Het was bij hun inlijster dat Duchateaus oog viel op een werk van Robijns. Ondanks het generatieverschil voelde hij onmiddellijk een nauwe verwantschap. Op dat ogenblik konden ze niet vermoeden dat ze niet veel later samen een ambitieus plan zouden ontwikkelen om het Emile Van Dorenmuseum binnenstebuiten te draaien.
Ze opteren voor een samenspel binnen de muren van villa Le Coin Perdu, de voormalige kunstenaarswoning van Emile Van Doren die vandaag het museum huisvest, en buiten de muren, in het landschap zelf. Elk seizoen past de tentoonstelling zich aan het jaargetijde aan en krijgen andere kunstenaars, in samenwerking met cultuurpartners uit Genk en daarbuiten, de kans te reflecteren over de relatie tussen landschap en kunst.
Gert Robijns maakt een monumentale, vier meter hoge spiegelconstructie rond de villa. De plek verandert van uitzicht en betekenis doordat de spiegels het museum en het omringende landschap één laten worden. Binnen de museummuren toont Hugo Duchateau een reeks recente landschapsschilderijen, waarin abstractie en figuratie het wezen van het schilderkunstige landschap onderzoeken. Ook hier zullen de seizoenen lees- en voelbaar zijn, in dialoog met de historische collectie van negentiende-eeuwse meesters. De wisseling van de seizoenen is bovendien de motor om een jaar lang te denken op welke wijze het Limburgs landschap ook verder in de toekomst de gastheer is om kunstenaars te ontvangen en te inspireren.
Bron: UiTinVlaanderen.be
Praktische informatie
Wanneer
- zo 21 juni 2020 tot zo 21 maart 2021
Prijs
Gratis
Waar
Emile van Dorenmuseum. Huis van landschap en kunst
Informatie
Organisatie
Emile Van Dorenmuseum
