Toen ruim drie jaar geleden het harde verdict viel dat de echtgenoot van Frieda Freson dementie had, was dat voor haar geen complete verrassing. Aan tal van gedragingen zag ze al langer dat hij geestelijk achteruitging. “Ook vandaag heb ik het er nog altijd moeilijk mee”, zegt Frieda. Ondertussen is haar man helemaal van haar steun afhankelijk. “Gelukkig kan hij drie dagen per week naar ’t Kosenhuisje.” Dat is een dagverzorgingscentrum met een aparte ingang aan de achterkant van Toermalien, waar een team van zorgkundigen, verpleegkundigen en ergotherapeuten dagelijks vijftien zorgbehoevenden en/of personen met dementie opvangt.
Dag in dag uit iemand uit je naaste omgeving alle nodige zorgen geven. Dat is wat een mantelzorger doet. Het engagement van een mantelzorger is grenzeloos en plaatst zijn of haar eigenheid in de schaduw. “Vroeger ging ik weleens op bezoek bij onze dochter in Gent of onze zoon in Duitsland. Daar is sinds de ziekte van mijn man geen sprake meer van.”
Moedige beslissing
En dan komt het moment om moeilijke, maar juiste beslissingen te nemen. “Het heeft me acht maanden gekost vooraleer ik erin toestemde om mijn man twee dagen in de week naar de dagopvang in ’t Kosenhuisje te brengen”, vertelt een zichtbaar aangeslagen Frieda. “Gelukkig heeft mijn omgeving mij daarvan kunnen overtuigen. Hoewel er ook enkele minder begripvolle reacties waren. Veel mensen menen nog altijd dat ze een persoon met dementie kunnen inschatten na een gesprek van twee minuten. De ene dag is ook de andere niet. Mensen met dementie verbloemen bovendien tegenover minder bekende bezoekers graag hun toestand, waardoor sommige mensen nog minder begrip krijgen. Dat maakt het allemaal nog moeilijker”, getuigt Frieda.
Ontzorgd
“Ondertussen gaat hij drie dagen per week naar ’t Kosenhuisje, waar hij telkens heel tevreden van terugkomt. Een oude vriend met wie hij 27 jaar vrijwilligerswerk deed bij Vincentius ziet hij er geregeld. Zijn bezoeken aan ’t Kosenhuisje zijn heel belangrijk voor zijn sociaal contact, ook met de andere gasten. Je merkt bovendien dat de bezoekers worden getriggerd om hun kwaliteiten te behouden. Dat vind ik heel belangrijk”, vervolgt Frieda. “En het geeft mij wat ruimte om thuis een aantal dingen te doen die anders onmogelijk waren.” Niet minder belangrijk is de aandacht die de medewerkers in ’t Kosenhuisje hebben voor de mantelzorgers. “Als geen ander begrijpen zij waar je als mantelzorger mee worstelt. Ik kan er altijd terecht voor een goed gesprek en wat raad. Dat doet me veel deugd.”
Activiteiten op maat
“Mijn man vertelt dikwijls over wat hij die dag deed in ’t Kosenhuisje”, legt Frieda uit. “Hij wordt er ’s morgens altijd vriendelijk ontvangen, met een koffie en een koekje”, lacht ze. Daarna worden de bezoekers uitgedaagd om geestelijk actief te zijn. “Ze lezen onder begeleiding samen de krant en helpen om het eten te maken”, vertelt Frieda. “Soms maken ze een wandeling of spelen ze petanque, met de sjoelbak of gezelschapsspelletjes. Namiddag mag wie dat wil wat rusten of buiten zitten bij mooi weer met een koffie. Via deze weg wil ik alle medewerkers van ’t Kosenhuisje nog eens bedanken voor hun goede zorgen. Je merkt aan alles dat ze hun taak met hart en ziel doen”, prijst Frieda. “Dat maakt het voor mij, de kinderen en kleinkinderen ook iets gemakkelijker te aanvaarden. Onze papa en opa beleeft best een mooie tijd in ’t Kosenhuisje. Hij bloeit er open en kijkt er dikwijls naar uit om terug te gaan.”
Meer info
Dagverzorgingscentrum ’t Kosenhuisje
Welzijnscampus 15
089 57 36 36
089 57 35 06
