Een banner met ‘wij zijn fier op onze medewerkers’, als blikvanger aan de ingang van Toermalien en Mandana. Dat mogen we zeker veralgemenen naar alle woonzorgcentra in Genk. Wij zijn fier op het personeel dat ondanks de coronacrisis, naast goede zorg toch ook nog altijd geborgenheid en kleur in het leven van de bewoners wil bieden.
We kunnen het niet ontkennen, maar de coronamaatregelen treffen de bewoners van een woonzorgcentrum erg hard. Omwille van de veiligheid voor henzelf en het personeel mogen ze al van 11 maart 2020 geen bezoek meer ontvangen. Leg het maar eens uit aan een persoon met dementie waarom zo plots je partner of kinderen niet meer komen! Maar ook voor de andere bewoners valt het leven in afzondering emotioneel erg zwaar. Alle medewerkers trachten de bewoners een hart onder de riem te steken door samen kaartjes naar familieleden te schrijven, de was netjes in de kasten te leggen dat normaal door de familie gedaan wordt en raamgesprekken met de familie te begeleiden zodat bewoners duidelijk verstaan wat er gezegd wordt. Ook worden de haren in de plooi gelegd, nu de kapsters niet meer aanwezig zijn. Want zeg nu zelf: de kroon van een vrouw zijn toch haar haren!
De brievenbussen en mailboxen van de woonzorgcentra puilen deze dagen uit: familie, vrienden, kinderen sturen kaartjes, foto’s, tekeningen voor hun familielid of voor iemand, die geen familie heeft. En dat is altijd fijn om te ontvangen. Een bewoner getuigt: ‘ ik heb nog nooit zoveel post gekregen. Ik kan er een hele wand in mijn kamer mee bekleden.’
De telefoon rinkelt nu ook veel meer dan anders. Families bellen om te horen hoe het met hun naaste gaat. Een bewoner vat het mooi samen: ‘Nooit gedacht dat ik nog zou meedoen aan het moderne, digitale tijdperk. Skypen! Als 94-jarige werd mij door de ergotherapeut iets in mijn handen gegeven. Dat bleek een tablet te zijn. Ze zei: ‘kijk eens, je dochter is hier op het scherm’ en zo doen we dat nu enkele keren per week. Zo zie je maar: nooit te oud om te leren!
De woonzorgcentra zijn ook ontzettend dankbaar voor de vele attenties die ze krijgen van organisaties: van bloemen om de woongroepen en de terrassen op te fleuren tot paaseitjes en chocolade, … De foorkramers van de Genkse 1 meikermis schonken tablets aan de woonzorgcentra. Supportersclub Zuid van KRC Genk bracht heerlijke eclairs naar alle woonzorgcentra van Genk. Dat was smullen!
Ook in deze periode zijn er natuurlijk verjaardagen en speciale verjaardagen: een honderdjarige, een 103-jarige, … Ook al is er dan geen familie bij, gefeest wordt er toch met de medebewoners, het personeel én met muziek. Men kan het niet ontkennen, muziek doet iets met een mens en zeker bij een persoon met dementie. Er wordt in deze dagen dan ook veel gezongen en muziek gemaakt in de woonzorgcentra. Zo is er in Toermalien ‘Radio Samen Thuis’ van Maarten. Hij organiseert elke dinsdag een radio-uitzending met verzoeknummers en boodschappen van familie en vrienden van bewoners of bewoners en medewerkers zelf. De bewoners kregen zelfs een persoonlijke boodschap van koning Filip en van Rocco Granata. Daarnaast organiseert Maarten op donderdag een exclusieve accordeoneditie, waarvoor Belleman Jempi Trippaers wekelijks mooie stukjes inzendt. Maar ook in de andere Genkse woonzorgcentra neemt muziek in huis of in de binnentuin een belangrijke plaats in om die glimlach op de gezichten van de bewoners te toveren.
De contactclowns Pien en Kadoo van Toermalien doen regelmatig rondjes rondom het gebouw om mensen te animeren. Telkens weer een aangename verrassing als de clowns opeens voor het raam staan. De meeste woonzorgcentra hebben nu een facebookpagina aangemaakt. Met enige trots posten de personeelsleden foto’s op facebook, zodat de familie een beeld krijgt van de activiteiten.
Het leven in het woonzorgcentrum kabbelt op de een of andere manier gewoon voort. We mogen de moed en de solidariteit niet verliezen. Waar mensen voor mensen zorgen, is er altijd hoop! En het zit vaak in de kleine dingen.
SAMEN bestrijden we het virus met ons hart voor zorg!
