Wanneer één melding een dierenleven verandert
In politiezone CARMA zetten inspecteurs Lise en Serge, samen met diensthoofd Wim, zich elke dag in voor dierenwelzijn. Ze behandelen meldingen, doen vaststellingen ter plaatse, leggen maatregelen op en nemen dieren in beslag wanneer dat nodig is.
“We krijgen elke dag meldingen binnen, over alle mogelijke dieren”, vertelt Lise. “Honden en katten, maar ook paarden, kippen, konijnen, reptielen… Je staat versteld van welke dieren mensen allemaal houden. We bekijken elke melding, zonder uitzondering.”
Melden kan altijd, anoniem en zonder hard bewijs
Veel burgers twijfelen of ze wel ‘genoeg bewijs hebben’ om te mogen bellen. “Zodra je vaststelt of een sterk vermoeden hebt dat een dier verwaarloosd of mishandeld wordt, mag je contact opnemen”, benadrukt Lise. “Je moet niets bewijzen. Dat is net onze taak: wij gaan kijken en doen de vaststellingen.”
Ook over anonimiteit hoeven mensen zich geen zorgen te maken. “De naam van de melder komt nooit in het dossier”, bevestigt Wim. “De eigenaar kan dat niet zien. Zonder meldingen zouden veel dieren nooit opgemerkt worden.”
Van telefoontje tot terreinbezoek
Elke dag begint met het bepalen van de urgentie van de meldingen. Daarna trekken Lise en Serge eropuit. Ter plaatse maken ze een inschatting en spreken ze met de eigenaars: is de situatie in orde, moeten er maatregelen komen, of vereist het dier onmiddellijke hulp?
Daarbij hebben ze een bijzondere bevoegdheid: in het kader van dierenwelzijn mogen ze elk terrein betreden waar dieren gehouden worden, zoals tuinen, stallen of garages, zelfs als de eigenaar dat liever niet heeft. “Dat is nodig”, zegt Lise, “omdat dieren zelf niet kunnen aangeven dat er iets mis is.”
Bij een inbeslagname speelt het asiel een belangrijke rol. “We kunnen dieren alleen meenemen als er goede opvang is”, legt Wim uit. “Daarom stemmen we elk dossier zorgvuldig met de asielen af. Als we weten dat er veel dieren tegelijk opgevangen moeten worden, denken ze actief mee over oplossingen.”
“Dat zijn de momenten waarop je beseft waarom dit werk ertoe doet”
Eén ervaring blijft Lise altijd bij. “Ik was in het asiel om enkele documenten af te handelen. Terwijl ik daar was, kwam er een vrouw binnen die haar geadopteerde hond kwam ophalen. De medewerker bracht het hondje binnen, de vrouw ging op haar hurken zitten en het dier sprong meteen in haar armen. Het legde zijn kopje op haar schouder, en zij begon te huilen. Op dat moment kreeg ik door dat het om een hond ging die ik zelf uit slechte omstandigheden had weggehaald. Dat zo’n dier op zo’n korte tijd weer kan vertrouwen…”, glimlacht ze. “Dat zijn de momenten waarop je beseft waarom dit werk ertoe doet.”
Achter elke deur een ander verhaal
De dierenpolitie komt in situaties die voor de meeste mensen onzichtbaar blijven. Soms stappen ze een woning binnen waar de geur bijna ondraaglijk is. Soms worden ze geconfronteerd met vijandige of agressieve eigenaars. “We komen in omstandigheden die je moeilijk kan uitleggen als je ze niet zelf gezien hebt”, zegt Lise. “Daarom gaan we altijd met twee: voor onze veiligheid én voor die van het dier.”
Wat je zelf kan doen
Veel problemen kunnen vermeden worden door een goede voorbereiding. “Lees je in voor je een dier in huis haalt”, zegt Lise. “Op www.vlaanderen.be/huisdierinfo vind je wat de verschillende dieren nodig hebben.” “Onderschat ook zeker de financiële kant niet”, vult Wim aan. “Een dier brengt altijd kosten met zich mee.”
En een kleine maar belangrijke tip voor noodgevallen: “Hang een sticker aan je voordeur met welke dieren binnen zijn. “Bij brand helpt dat de hulpdiensten enorm. Als zij weten dat er nog dieren in de woning zijn, gaan ze indien het veilig is terug om hulp te bieden.”
Eén telefoontje kan een wereld van verschil betekenen
Wim vat het eenvoudig maar duidelijk samen: “Zie je iets wat zorgen opwekt? Alles begint bij iemand die durft te melden. Eén telefoontje kan een dierenleven veranderen.”
