Vrijwilliger in de vallei: Guido Caerts en Paula Veestraeten

Genieten van de natuur, dat is dé rode draad in de verhalen van de vrijwilligers in de Stiemervallei. Maar net die ene witte plastic zak in het groen ontsiert het mooie zicht en zorgt voor verontwaardiging. Zo ook bij Guido en Paula, zwerfvuiloprapers langs de Stiemer (en op veel andere plekken in Genk). Wat begon met het meenemen van een zakje tijdens wandelingen met de hond liep uit tot het peterschap voor een groot gebied rond de Sint-Martensberg, tussen de Europalaan en de Westerring en occasioneel ook op andere Genkse plekken.

Guido: “We zijn hiermee begonnen vanuit de verontwaardiging over het vele vuil dat je ziet in de natuur. Genk heeft zoveel mooie plekken en toch zijn er veel mensen die er hun afval achterlaten. Omdat we het niet langer konden aanzien, namen we tijdens onze wandelingen met de hond een zak mee om wat afval op te rapen. Op een dag vertelde een voorbijfietsende stadswacht ons dat de stad hiervoor materiaal verdeelt en het zwerfvuil komt ophalen. We zijn toen effectief vuilniszakken en grijpstokken gaan vragen en sindsdien zijn we een steeds groter gebied gaan opruimen. Ons materiaal ligt nu standaard in de auto en als er ergens veel vuilnis ligt, rapen we het op. Ik las ergens dat opruimen een beetje een verslaving kan zijn en daar lijkt het inderdaad wat op. Je ziet steeds meer afval en je raapt steeds meer op.”

Je vindt Paula en Guido regelmatig in de Stiemervallei, waar ze met eindeloos geduld telkens weer het afval van anderen oprapen.

Paula: “Ik snap niet hoe mensen dit zo vuil kunnen achterlaten, zelfs naast de vuilnisbak. Als je op sommige plekken niet regelmatig komt, dan vul je met gemak verschillende vuilniszakken. We vonden al enkele bijzondere dingen: een dood konijntje in een plastic zak, een laptop, een volledige uitrusting, een kruiwagen… Aan het trapje naar de spoorweg zagen we eens heel wat papier liggen. Guido is er op handen en voeten naar toe gekropen en het bleek een postlading te zijn voor een straat in Bree. We hebben alle brieven verzameld en naar het postkantoor gebracht. Ooit vonden we eens drie kookpotten langs de Stiemer. Twee ervan waren eigenlijk nog goed bruikbaar. We zetten ze aan de kant om ze later mee te nemen en aan mensen te geven die ze goed kunnen gebruiken. Maar even later zagen we iemand op een brommer voorbijrijden met de kookpotten in de hand. Zo kregen ze toch nog een bestemming.”

Als je Guido en Paula hoort vertellen, lijkt hun engagement wel een volledige dagtaak. Maar voor hen is het iets dat ze er gewoon tussendoor doen. “Het is eigenlijk een wandeling. Je bent buiten, je stapt en je ontmoet mensen. Vaak gaan we de dag nadien nog een keer met trots naar ons werk kijken. Dat is een beetje de afterparty.” 

“Onze droom voor de Stiemervallei? Dat is een propere vallei waar zoveel mogelijk mensen van kunnen genieten zonder de natuur geweld aan te doen. Het zou fijn zijn als mensen uit de verschillende wijken zich een beetje eigenaar voelen van de Stiemervallei en het zo mee proper houden.”