Een klein jaar geleden werden 108 woongelegenheden in gebruik genomen op de site van Portavida, langs de Weg naar As. Naast 66 koopwoningen in samenwerking met Landwaarts voorziet Portavida samen met Nieuw Dak in 42 sociale huurwoningen. Daarvan zijn er 27 seniorenwoningen en 15 onder de noemer ‘t Klavertje voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel of fysieke of neuro-motorische beperking. “Onze belangrijkste bekommernis is de zelfstandigheid van de bewoners”, stipt ergotherapeute Marjolein Sourbron aan.
“Het grote voordeel van deze geïntegreerde site is dat alle thuiszorg- en hulpverleningsdiensten er zijn samengebracht. Zoals IN-Z, Familiehulp, het Wit-Gele Kruis, het Centrum Algemeen Welzijnswerk, het Centrum voor Geestelijke Gezondheid en het OCMW om er maar enkele te noemen.”, vertelt Marjolein. “Bovendien biedt ook de ligging, zo vlak bij het centrum de bewoners tal van leuke opties voor een uitstapje”, vult collega-ergotherapeute Inge Janssens aan. “We vinden het belangrijk dat de bewoners zo zelfstandig mogelijk kunnen wonen”, vat Marjolein samen. “Om snel professionele hulp te krijgen kunnen ze daarom een overeenkomst aangaan met verschillende organisaties voor crisis- en overbruggingszorg.” Crisiszorg houdt in dat je als bewoner maximaal vier keer per jaar in een noodsituatie via een oproepsysteem een medewerker van ’t Klavertje kan bereiken. “En overbruggingszorg wordt gegarandeerd”, vult Marjolein aan.
Zorghotelkamer
Dat brede aanbod maakt dat Portavida ook prima is uitgerust voor de tijdelijke opvang van bewoners die begeleid worden door ‘t Klavertje. “In onze zorghotelkamer kunnen mensen met een fysieke beperking terecht. Of die een niet-aangeboren hersenletsel hebben, al dan niet met een bijkomende fysieke beperking”, leert Inge. “Ook mensen die even weg moeten uit hun thuissituatie, bijvoorbeeld om het gezin een time-out te geven, kunnen we tijdelijk opvangen. De zorghotelkamer wordt soms ook gebruikt om na te gaan of alleen wonen met assistentie een optie is voor de hulpbehoevende persoon in kwestie.”
Wederzijdse versterking
“Uniek aan dit project is de bijzondere mix van mensen met een zorgbehoefte en andere senioren”, vindt Kim Boelen, maatschappelijk werker bij Nieuw Dak, dat de sociale huurwoningen realiseerde. “Als ergotherapeuten zijn wij een aanspreekpunt en proberen het sociale netwerk van de heel diverse bewoners te versterken en hun zelfredzaamheid zo groot mogelijk te maken”, vertelt Marjolein. Dankzij al die interactie leren de bewoners beter met elkaar omgaan en maken ze elkaar wederzijds sterker. “En durven ze eventuele moeilijkheden in hun woning sneller signaleren. De woningen zijn weliswaar aangepast, maar gaandeweg komen toch nieuwe problemen aan het licht”, verduidelijkt Marjolein. “Dit project leert ons zeker interessante lessen voor diverse woonprojecten in de toekomst”, vindt Kim. “Je merkt immers hoe belangrijk veel en goed praten is om elkaars gevoeligheden te leren begrijpen. En hoe het gevoel van veiligheid er daardoor op vooruitgaat.”
Eddy Oboza: “Het contact met de buren is heel leuk en gemoedelijk”
Nadat Eddy vijfenhalf jaar geleden op bezoek bij zijn drie zussen in Canada een herseninfarct kreeg, bleek dat hij enkel nog begeleid kon wonen. Na een verblijf van vier jaar in Toermalien was hij blij om te verhuizen naar een van de seniorenwoningen op Portavida. “Van op mijn terras op de vierde verdieping heb ik een prachtig uitzicht over de stad.”
Hoe blij ben je dat je nu hier woont?
Eddy: In Toermalien was de verzorging zeker ook goed. Maar als je als zestigjarige samenleeft met voornamelijk mensen van 80 of 90 jaar, dan ga je mentaal achteruit. Wist je trouwens dat ik de eerste bewoner was die in maart 2021 zijn intrek nam in een van de seniorenwoningen van Portavida? Het is hier echt gezellig en mooi om te wonen.
Sta je dikwijls op je terras om uit te kijken over de binnenstad?
Eddy: De ligging van Portavida is natuurlijk fantastisch, zo dicht bij het centrum. Daardoor kan ik geregeld de stad intrekken om boodschappen te doen. Hier zijn wel diensten die je daarbij kunnen helpen, maar ik houd eraan zo zelfstandig mogelijk te blijven en te doen wat ik nog kan. Het is trouwens heel leuk om oude vrienden of kennissen te ontmoeten in de winkelstraten. Een tripje naar het centrum is altijd weer verrassend (lacht).
Hoe belangrijk is het dat heel wat dienstverleners op Portavida aanwezig zijn?
Eddy: Mijn eten wordt gemaakt door iemand van Familiehulp. Want hoewel ik de ingrediënten wel ga halen, lukt koken niet zo best. Ik ging de overeenkomst crisiszorg met ’t Klavertje aan waardoor ik op een belletje kan drukken en de medewerkers van Hogerveld verwittigen. Dat is zeker handig mocht ik vallen.
Je gebruikt een scootmobiel. Hoe gemakkelijk kan je daarmee bewegen in je appartement?
Eddy: Dat lukt heel goed. Mijn woning is helemaal aangepast aan mijn noden. Ik ben rechtszijdig verlamd en kan daardoor enkel met links werken. Bovendien is mijn appartement zo ingericht dat ik overal met mijn scooter langs kan rijden. Die kan ik in het gebouw parkeren en opladen.
Wat zou je het meest missen mocht je morgen verhuizen?
Eddy: Ik wil hier niet meer weg, dat staat vast! Maar de verzorging en de hulpvaardigheid van iedereen hier doet me echt plezier. Ook het contact met de buren is heel leuk en gemoedelijk. Dat zijn dikwijls ook mensen met fysieke moeilijkheden. Zoiets schept een band en veel begrip.